Zoetigheid… is voor veel mensen een quilty pleasure. Suiker bestaat in vele vormen en wordt in zeer veel bewerkte producten verwerkt.
Eerst een stukje geschiedenis rondom de opkomst van suiker. Nog lang voordat suikerbieten gebruikt werden voor het produceren van suiker, werd de zoetstof gehaald uit suikerriet. Tijdens mijn reis in Cuba kwamen we uit op een plek waar een grote pers werd gebruikt om het zoete sap uit het riet te persen. Dit werd gebruikt voor de bekende mojito en andere cocktails.
Pas veel later werd de suikerbiet gebruikt als alternatief om suiker te maken. Suiker was een echt luxe product en werd wel het ‘witte goud’ genoemd. Producenten gingen op zoek naar goedkopere manieren om suiker te maken en tegenwoordig kost een kilo suiker nog maar een schijntje. In het Westerse eetpatroon is suiker verwerkt in zoveel producten en zijn we zo verslaafd geraakt, dat er in Nederland per persoon gemiddeld 26 kilo toegevoegde suiker per jaar wordt geconsumeerd (bron: Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu).
De consument is tegenwoordig veel bewuster bezig met zijn voeding en zoekt naar producten waarin geen of weinig suiker is verwerkt. Dit is natuurlijk een supergoede ontwikkeling, maar heeft ook een keerzijde. Want de voedingsindustrie speelt hier op in door suiker te vervangen door allerlei zoetstoffen, waarvan je de naam vaak niet eens kunt uitspreken. Denk aan fructose, malto-dextrine, dextrose, glucose, sacharose, melasse, sucrose, appelsapconcentraat, dadelstroop, rijststroop, fruitsuiker, invertsuikerstroop, galactase, maltose, ahornsiroop, nectar… Iedere vorm heeft weer andere eigenschappen. Vaak zitten er in een bewerkt product wel drie of meer verschillende soorten suiker/zoetstof.
Maar er wordt steeds vaker gezoet met honing. En dat is een slechte ontwikkeling…
Over het algemeen begrijpen mensen goed waarom ik plantaardig eet, maar waarom geen honing? Dat is toch een natuurproduct en de bijen maken toch wel honing. De bijenpopulatie wordt bedreigd, dat heb je vast wel voorbij zien komen in het nieuws. Wat is er aan de hand met honing…?
Honing wordt al sinds mensenheugenis gegeten, nog voordat men ontdekte dat suikerriet ook een zoete smaak gaf als je er op kauwde. In de honingproductie (dan heb ik het niet over een traditionele of hobby imker met liefde voor zijn bijenpopulatie), worden de bijen zeer slecht behandeld.
Bijen produceren meer honing dan zij kunnen eten. Het is echter wel belangrijk dat de bijen zichzelf kunnen voeden met de honing die zij produceren. De honing bevat veel voedingsstoffen en antioxidanten, die de bijen nodig hebben om gezond te blijven en zich te beschermen tegen ziekten. In de honingindustrie wordt alle honing van de bijen afgenomen en krijgen zij daar suikerwater voor terug. Het suikerwater bevat geen voedingsstoffen en antioxidanten, zodat de gezondheid van de bijen hard achteruit gaat. Ook hier heeft de industrie een oplossing voor gevonden, door de bijen preventief van antibiotica te voorzien.
Omdat de enorme vraag naar honing (met name voor de verwerking in producten) groter is dan er honing geproduceerd kan worden, wordt de honing aangelengd met suiker. Dus eigenlijk wordt jouw product dus weer gezoet met suiker en niet met honing. Niet nodig!
Er zijn talloze producten die je kunt gebruiken voor het zoeten van jouw gerechten. En er komen er nog steeds nieuwe bij, omdat we nu eenmaal zo gewend zijn geraakt aan zoete voeding.
Ieder product heeft haar eigen specifieke smaak. Ik geef hieronder een paar voorbeelden van vervangende producten.
De meest natuurlijke manier om ‘zoet’ binnen te krijgen is zoet, rijp fruit. Denk aan bananen, mango, verse vijgen, perziken, druiven, kersen, ananas, passievrucht, kaki. Eet je de hele vrucht, dan is dat het makkelijkst te verwerken voor jouw lichaam, krijg je ook nog vezels binnen.
Gedroogd fruit als dadels, vijgen, rozijnen, mango, abrikozen zijn heerlijk zoet.
Producenten worden steeds creatiever in het bedenken van zoete siropen en stropen. De kwaliteit van deze producten varieert sterk. Denk bijvoorbeeld aan de bekende Maple Syrup uit Canada met haar verschillende gradaties.
Over het algemeen is er van de hierboven genoemde stropen en siropen ook een ‘droge variant’ met een vergelijkbare structuur als suiker of als poeder.
De hoge suikerconsumptie is ‘normaal’ geworden in de loop van de jaren. Men is altijd op zoek naar alternatieven die dan weer als een gezondere keuze kunnen worden aangeboden. Inmiddels weten we wel dat een hoge suikerconsumptie zeer slecht is voor onze gezondheid.
Zal suiker ook een tijdperk worden waarop we terugkijken en ons afvragen hoe het mogelijk is dat we massaal deze hoeveelheden suiker hebben genuttigd? Zoals dat ook met de tabaksindustrie is gegaan? Zoals ook de verandering is ingezet van dierlijke naar plantaardige voeding.
Zouden we over 20 jaar op dezelfde manier terugkijken naar de bio-industrie en het consumeren van vlees…? Ik ben benieuwd hoe jij daar tegen aan kijkt. Leuk als je jouw visie daarop wilt delen.
"*" geeft vereiste velden aan
